Три милијарди перверзњаци (1973)

15 Apr Три милијарди перверзњаци (1973)

Анонимен
ПРЕВОД: Јулија Мицова

„Trois milliards de pervers: Grande encyclopédie des homosexualités” („Три милијарди перверзњаци: Голема енциклопедија на хомосексуалностите“) е насловот на дванаесетто издание на списанието „Истражување“ (Recherches), основано во 1965 година од Феликс Гатари. Издадено во март 1973 година, најавата во изданието за пробивот на хомосексуалноста во француското општество предизвика скандал. Веднаш следува забрана и уништување на списанието заради прекршување на моралните стандарди, со што истото станува одредница во историјата на хомосексуалната борба. Неодамнешното повторно печатење инстантно го престори во историски документ и елемент во кој се отсликува современата борба за еманципација, и ја илустрираше можната хомосексуална афирмација замислена како радикален прекин со нормативните структури во социјалниот простор.

Преку комбинација на сведоштва, авторски текстови, и интервјуа; прилози на социјална критика, литература, философија и психоанализа; од разни простори, како што се кафулиња, политички состаноци, затвори, болници за душевни болести, паркови и јавни тоалети; спој на лични придонеси од личности како Жил Делез, Фани Делез, Мишел Фуко, Жан Жене, Феликс Гатари, Даниел Геран, Ги Окенгем, Жан Жак Лебел, актерката Мари Франс, Вера Меми, Жан Пол Сартр, и Жози Тибо, „Три милијарди перверзњаци“ зазема форма на колектив од хомосексуалци и нивните размислувања на теми како што се комедија, мастурбација, трансвестити, скаутинг, и милитантни движења, со цел да се преиспитаат сите форми на желбена машина (desiring-production). Како таква, целта на публикацијата е да создаде сосем „нов научен дух“.

Подолу репродуцираме фрагмент од овој историски архив наречен “La Femme de drague”, (draguer – поим во 1970тите асоциран со геј крузинг) разговор меѓу седум жени на тема социјалната и афективна економија на заведувањето. На ова му претходи сведоштвото на Мишел Фуко на судењето на Феликс Гатари во 1974 година, по запленувањето на публикацијата.

„Постојат три проблеми поврзани со судењето.

Првиот, кој е очигледен, според мене, не е и најважниот. Се работи за слобода на изразување: Дали се работи за порнографија или не? Судот се обидува да го сведе судењето на овој аспект.

Всушност, зад првото прашање се крие друго, посериозно: Дали на хомосексуалноста, како сексуална пракса, ќе ѝ биде доделено истото право на изразување и пракса како и на таканаречената нормална сексуалност? Но судиите немаат намера да аргументираат со овие термини.

На трето место се јавува фундаменталниот проблем: односот меѓу политиката и сексуалноста.

Дали сексуалноста, барањето на сексуални права, можноста за практикување на сексуалноста што ја посакуваме, сочинуваат политичко право? Можеме ли, сега, во склоп на овие термини, да основаме движење чие цели всушност ќе бидат политички? Овде лежи проблемот на интеграција на сексуалноста во политичката борба.

Токму овде лежи и основното прашање покренато со судењето. Проблемот е што ниту владата ниту судиите како нејзини преставници не сакаат прашањето да се постави на тој начин. Одовде, судењето е ограничено на прашање што е многу полесно да се постави: Дали се работи за порнографија или не?

Дали инкримираната публикација всушност претставува вистинско сериозно, академско истражување и иследување или, напротив, се работи за компилација на вулгарно ѓубре? Мислам дека не треба да влегуваме во оваа замка. Содржината на списанието, природата на илустрациите, вредноста, границата на порнографија што ја преминуваат или не, сето ова, верувам, нема никаква важност. Да повториме, сериозното прашање овде е сексуалноста во политиката. Доколку се земе во предвид значајноста на француското Движење за еманципација на жените, прашањето за абортус, кандидатурата за претседател на кловнот Жан Роје, со сигурност може да се тврди дека се работи за клучна област во современото општество. И не само во општеството туку и во политиката.

Затоа што наметната ни е цела политика на телото. Всушност, од 17иот и 18иот век, човековото тело се користи, затвора, контролира и ограничува како работна сила. Таквата политика е насочена кон извлекување на максималните корисни сили за работа и максималното корисно време за производство. Во моментов прашањето е всушност: Ќе можеме ли да го повратиме поседувањето на сопствените тела, како и на телата на другите – вклучително и сите односи кои тоа го повлекуваат – за поинакви цели отколку употребата како работна сила?

Сексуалноста станува политичко прашање токму преку борбата за нашите тела. Во вакви услови разбирливо е што таканаречената нормална сексуалност, односно, репродукцијата на работна сила – и сè што ова повлекува во поглед на одбивање на другите форми на сексуалност и потчинувањето на жените – бара да биде дефинирана како норматив. И подеднакво нормално е што, во политичкото движење кое бара да го вратиме владеењето над сопствените тела, наоѓаме движења за еманципација на жените како и за машката и женска хомосексуалност.“

Кристијан: Има неколку начини како да му се пуштиш на некого. Јас во тоа успевам да останам неприметена, па никој ме нема видено во таква ситуација. Ќе ви кажам што правам јас: Еден од методите е да се фрлиш на згодно парче, туку така, со фраза како на пример, дојди со мене и сл., или едноставно да бидеш поприемчива, што е типично за жените. Жените често го прават тоа. Не се фрлаат по меѓуножјето на мажите … или по женски пичиња. Вообичаено покажуваат дека се подготвени и волни за да забележи другата личност и да ја заврши работата до крај. Притоа нема грешка. Се работи за правила. Потребно е само да бидете на вистинското место, во вистинското време, при соодветни услови, и да се однесувате на соодветен начин.

Ени: Да се прилагодите на очекувањата на типот…

Кети: Би рекла дека зависи од врската: во секоја врска едниот дејствува, а другиот е примател на дејството, и тоа не мора да значи дека секогаш е типот; понекогаш е девојката. Како девојка сум почувствувала дека многу жени се однесуваат така со мене, што значи во овие случаи не се работи за род, се работи за врска каде едната личност дејствува, а другата го прима дејството.

Крисијан: Мора да речам дека не е така повеќе. Зошто порано не се осмелувавме?

Озен: Јас сакав, но не знаев како… Се случило кога сум сакала да му пријдам на некого, но не сум знаела како, бидејќи ми се чинеше како да правам нешто агресивно… Помислата дека постои добивка ужаснува, парализира и на крајот ништо не сум можела да направам. Не сакав да бидам во позиција во која ќе се обидам да освојам некого кога би била посреќна само да се поврзам со личноста на некој начин, но не знаев како да го сторам тоа. Мора да постои друг начин како да се поврзиш со некого.

Кристијан: Да се поврзиш со некого и да му се пуштиш на некого не е исто. Кога се пуштам секогаш се чувствувам како да правам нешто срамно. Ако се најдеш без група на луѓе околу тебе, чија единствена желба е да се фрлат врз тебе или да ти паднат пред нозе, односно без пофалбите од таква толпа на луѓе, и ти среде нив како нивна кралица, се чувствуваш изолирано, запоставено, засрамено, осамено и сам. Лошо чувство. Ако во таков момент излезеш во бар и погледнеш наоколу наместо да погледнеш во земја, тогаш тоа се смета за пуштање, ако танцуваш во места каде има луѓе, не се чувствуваш добро, напротив засрамено и одвратно. Всушност, кога се пушташ некому доволно е едноставно да бидеш присутен, да забележиш што се случува и подготвено да реагираш на секоја можност.

Приемчивост

Озен: Тоа за мене не е пуштање, напротив тоа е приемчивост.

Ен: Јас самата не ја проследувам таа идеја до крај. На пример, кога сум се чувствувала навистина осамена и сум излегла на пијачка, сама, во Ла Купол, да речеме типично место, секогаш зјапам во книга доколку некој ми пријде. Бидејќи нешто во пуштањето не ми оди, затоа што не е можно единствено на основа на моето лице некој да сака да влезе во врска со мене. Доколку навистина е само заради моето лице, тогаш мора да е заради задникот, а не лицето, или фактот дека сум жена, па одовде не може да се работи за сериозна врска. Некако ми се чини дека ќе испаднеш курва ако секоја врска во која влегуваш не е сериозна. Неколку пати сум се замуабетувала со тип што ми пришол на улица, да речеме симпатичен, на пример со еден црнец прошетавме низ Луксембург еден ден, потоа еднаш со еден сликар… Разговаравме, се договоривме да се видиме за два-три дена, и секако, типот не се појави. Или кога некој ќе ми пријде во метро, често се случува со странци, и јас ќе одговорам без да размислувам, ќе почнам да разговарам со нив… Еднаш еден тип ме бркаше и извикуваше навреди по мене; а јас ништо не направив освен што разговарав со него во метрото, без скриени агенди. Немав желба за нешто повеќе од тоа. Еднаш на една политичка средба со работниците, левичарите поставуваа толку идиотски прашања и јас им кажав дека прашањата им се глупи. Подоцна, излеговме на пијачка со работниците, милитантите веќе имаа план каде ќе преспијат и кога ќе се разбудат за да го фатат авионот за друга средба во Лион. Најфиниот тип таму, ме забележал за време на дискусијата, ме праша, „Кај тебе има место?“ Поминавме многу пријатна вечер во дискусија, разменивме телефонски броеви и адреси, но ништо повеќе не се случи. Сум имала две или три такви врски, пријатни, но кратки. Не знам дали се работело за типично мување, но сепак сосема се разликуваа од мојата претстава дека неформалните врски се развратни.

Озен: И кој беше исходот? Ништо? Не се виде повторно со овие луѓе?

Ен: Искрено, ме заболе! На пример, еден ден се враќав дома со куп книги во раце. Еден тип, прилично симпатичен, ми пријде и ме праша: „Што правиш со книгите? Неверојатна глетка, девојка во недела попладне, среде лето, со три книги. Покажи ми што читаш… Философија, невообичаено. Зошто ги читаш? Баш би сакал да поразговараме“. Седнавме во кафуле. Беше сликар. Сакав да ги видам неговите слики. Рече на сликите им фали уште еден слој. Ме однесе да ги видам. Почна да ми објаснува зошто неговите слики не се толку значајни, како функционира монетарниот систем, како сликарите се принудени со договори да сликаат слика со одредена големина секој месец. Попладнето го минавме во разговор. Потоа отидовме кај него. Кога тргнав да си одам почна да ме милува, ми рече дека би сакал повторно да ме види, но истовремено почна да ми зборува за жена му, како ја напуштил затоа што го изнервирала, туку така почна со глупостите и ме налути. Сепак му го дадов телефонскиот број, само за да се откачам од него. Им го давам бројот на луѓе од кои сакам да се откачам затоа што секогаш сум излезена.

Кети: Сакаш да кажеш дека кога некој ти се пушта тоа е всушност нешто што ти се случува од надвор, дека не е до тебе. Со некои луѓе… едноставно почнуваш да се гледаш или не. Моето искуство е сосема поинакво. И не се работи за тоа дали си хетеросексуалец или хомосексуалец, ти гарантирам, спореди нè не нас, на пример.

Кристијан: Сепак, морам да истакнам дека никогаш ѝ се немам пуштано на жена. Понекогаш ќе се појави некоја жена, ќе изградиме однос, ќе ми стане привлечна, ќе стапиме во взаемна врска, сакам да кажам со комплетна личност. Не би знаела што ме привлекува кај нејзе, не мора да е до телото, повеќе е до начинот на кој говори, карактерот, не знам точно што е. Во такви моменти се јавува афинитет ситуиран во доменот на врските. Никогаш ѝ се немам пуштано на жена. За мене пуштањето припаѓа во доменот на институцијата, а таа институција е хетеросексуалноста, мажите им се пуштаат на жените. Жените не се ситуирани во институцијата; кај жените постојат врски.

Озен: Сепак и жените се пуштаат.

Кристијан: Сигурно се случува. Веројатно сум била премногу напната или пак не сум забележала ако сум мислела дека стапувам во врска. Проектирам поинакво однесување кога се работи за пуштање, станувам цинична и прецизна: Добро, освен ако јас се пуштам, но во спротивно станувам многу напната, кога доаѓа од жена, бидејќи за мене пуштањето не е дел од институцијата, не е природно. Пуштањето е поврзано со институцијата на ебење. Институцијата е ебењето.

Озен: Кога се пушташ некому, не мислиш дека си го напнал другиот?

Кристијан: Секогаш сум крајно внимателна, понекогаш забележуваат, понекогаш не. Секако, не се напнуваат ни приближно толку како јас кога некој тип ќе ми се нафрли со фразата, „останавме сосема сами убавице“, без разлика што со нас има уште шест луѓе.

Кети: Во институцијава се работи за хетеро пуштање или актив-пасив пуштање, со прецизно одредени улоги. Во еден краток период од животот кога бев хетеросексуалка, јас бев таа што се пушташе. Не го имав ставот – оф, еве го, ми се пушта, мислам дека ми се допаѓа овој – како што опишуваше Ен. Јас самата ќе си речев, тој таму, тој ми одговара, ајде да се обидам. Воопшто немав став дека треба да бидам приемчива. На истиот начин се пуштам и на мажи и на жени.

Кристијан: И јас им се пуштам на мажите на ист начин, само што кај мене тоа е кришум, пораката ја пренесувам преку некој општ начин на однесување, не им се фрлам во скут веднаш.

Кети: Не гледам проблем да му се фрлиш некому во скут, освен ако другата личност е ужасно напната. Кога ги слушам геј пријателите како разговараат меѓусебе, не спомнуваат за фрлање во нечиј скут, едноставно се развива врска преку зборување, притоа зборот не е скут. Не сфаќам каде почнува пуштањето, а каде завршува заведувањето.

Ени: Дури и кај Француското движење за еманципација на жените постојат различни кругови: Некои девојки одат на журки во Катманду (лезбиско диско во Париз). Мене тоа ме збеснува. Одат да се журкаат, да бараат женски.

Кети: Кога одам во Катманду со некого на танцување значи дека сè уште не постои физичка врска меѓу нас, но може да се создаде доколку отидеме во Катманду, или пак на вечера.

Озен: Постојат многу малку места каде можеш да си ја гушнеш девојката. Во Катманду се чувствуваш како дома, среќно.

„Моменталниот заеднички кодекс се јавува само при пуштање“

Кети: Еден аспект од пуштањето ми се допаѓа, социјалниот аспект, односно се дури кодексот е меѓусебен, како што мене ми одговара, може да се создаде вистинска врска од тој меѓусебен кодекс. Моментален меѓусебен кодекс се наоѓа само во ситуации на пуштање. Одиш некаде, гледаш некого за кого постои потенцијал дека нештата ќе се подредат на вистинскиот начин, токму со таа личност. Таквата состојба, потенцијалот нештата да се подредат веднаш на вистинскиот начин, според мене е супер ситуација, при што во таа ситуација откачено е што сè можеш да предложиш за да се случи нешто.

Кристијан: Кети ја опишува целосната слика додека јас сакав само да дадам проста скица!

Кети: Простата слика при пуштањето е кога ќе му се пуштиш некому за секс, кога веднаш ќе преминеш на главното. Но таа слика може да се трансформира и во поинаква насока: пуштањето станува игра меѓу двајца, кога обајцата се исти, односно две индивидуи кои не се познаваат, но сепак дискурсот допира и на друго ниво, не само ебење.

На што се пушташ?

Ени: Никогаш не сум се пуштила на никого; мене можеби  ми се пуштале, но секогаш сум била толку напната што не сум забележувала. Како што рече претходно, некој ти приоаѓа и вниманието му бега кон твоето лице, задник, но не и на тебе како личност.

Кети: Морам да го негирам тоа. Понекогаш на нечие лице или тело можеш да го видиш карактерот, по ставот, доколку поседуваш одредена сензитивност.

Ени: Нечиј став е всушност претставата што сакаат да ја остават за себеси. Мислам дека тоа е погрешна претстава.

Кети: Дури и при најмала поврзаност со некого можеш да добиеш прилично добра претстава за таа личност, одовде кога им се обраќаш, не им се обраќаш само на плавите очи или сл.

Ени: Доколку пристапуваш на тело, нешто што навистина ме одбива, постои причина зошто одбираш конкретна личност. Во врските тоа повлекува присуство на заеднички состаноци, каде си ја слушал личноста како дискутира, кога знаеш како размислува, како зборува, ете тогаш можам да одберам, затоа што за мене тоа е одлучувачки критериум, додека врз основа на физичкиот аспект, на улично ниво, освен оние со фашистичко лице, сите други подеднакво ме привлекуваат, а многу луѓе немаат фашистичко лице.

Кети: Можеби едноставно треба да се истражат сите можности. За мене секако е конкретно. Постои одреден број, но доколку земам да го дефинирам тој број, тогаш дефинитивно не е поврзан со моите искуства. Се работи за широк круг на луѓе. Но сепак од мене не се бара да изберам од тој круг. Тогаш стапува на сцена и другото.

Ени: Но ако судиш само според физичкиот изглед, зошто секогаш им се пуштаат на истите луѓе, додека во сенка остануваат секогаш истите, оние незабележителните. Кога ќе му се пуштиш некому на улица, ги судиш според физичкиот изглед.

Кети: Не сум сигурна. Сепак е и до тебе. Кога бев во интернат сите ги забележуваа истите две-три девојки. А тие самите беа осамени и несреќни, за себе мислеа дека се грди итн. Јас самата, на пример, не можам да проценам дали оние што ги забележувам јас ги забележуваат и други или не.

Кетрин: Кај мене желбата е мала и малку луѓе ме привлекуваат. Мислам дека пуштањето налага многу правила коишто јас не умеам да ги применам. На пример кога одам во клубови, забележувам кога девојките меѓусебно флертуваат со погледи, но јас не можам да го изведам тоа, едноставно ја немам таа вештина. Кога одам во клуб со помислата дека ќе соберам девојка за таа вечер сафаќам дека всушност немам вистинска желба да го сторам тоа. Ќе погледнам наоколу во клубот, но ниту една девојка не ми се допаѓа. И затоа фрлам ждрепка, си велам оваа девојка или другата, морам да одлучам. Првиот пат решив да се пуштам затоа што бев вљубена во девојката шест години, но исто така бев осамена четири години. Си реков мора да сторам нешто. Излегов, а кога ја изустив фразата „здраво, како се викаш“? ми дојде да скокнам од трети спрат.

Кети: Наскоро почнуваш да се пушташ на луѓе надвор од клубовите, бидејќи во клубовите е полошо. Секогаш наидуваш на истиот затворен круг на луѓе, што за кратко време почнува да иритира. Можноста да се пуштиш некому туку така, каде сакаш, е ненадминлива.

Ени: Но пред појавата на движењето, хомосексуалците се среќаваа единствено во клубовите.

Дали жената е хомосексуалка доколку те посакува?

Ени: Пред појавата на движењето, еден дел од жените што ги среќавав беа хомосексуалки, но голем дел од нив беа и хетеросексуалки, и јас се вљубував во нив неселективно. Секогаш паѓав на хетеросексуалки, а тие се крајно напнати.

Кети: Не сите хетеро се напнати; понекогаш и ти самата ги напнуваш. Во животот на една жена мене ме интересира која е таа во тој момент, тогаш, додека разговара со мене. Отпрвин не ми е гајле за нејзиното минато, иднина. На почетокот баш ме заболе да дознаам која е.

Кристијан: Сум имала многу пропаднати искуства затоа што не сум добила одговор. Ќе испратам порака, нема одговор, втора порака, пак нема одговор, на крај ќе се качи на авион и ќе замине. Вистина, тоа се случува постојано. Проблемот не лежи во тоа да прашаш некоја жена, хомосексуалка си, да, ајде тогаш во кревет. Се работи за почнување на врска воопшто, а кога личноста спроти тебе е хетеросексуалка и не е заинтересирана за ништо, тогаш се развива пријателски однос.

Ени: Треба да знаеш како се создава пријателски однос, а тој всушност се создава преку јазикот, да знаеш што да треба да кажеш. Сто пати  ми се случило да не можам уста да отворам затоа што не сум знаела како некого да го заинтересирам преку мојот јазик и култура.

Кетрин: Повеќето девојки што ги познавам ги бива на збор и заведуваат затоа што се прават сезнајковци. Затоа воопшто и не се обидувам, знам дека нема да ми успее.

Задоволство, очекувано и заедничко

Кети: И јас така мислев на почетокот, дека нешто се очекува од мене. Што? Ќе успеам ли во мисијата? Доколку се чувствуваш така кога разговараш се некого лице в лице вообичаено не завршува на добро. Но по некое време, кога изгубив интерес во клубовите и почнав да кулирам, повеќе не се соочував со проблемот дали ќе исполнам некоја си улога, туку дали очекуваното задоволство е заедничко. Кога се гледаш со некого по десет минути на шест месеци го исчекуваш задоволството што потекнува од една врска. Кога ќе се здобиеш со чувството на очекувано задоволство, ќе сфатиш дали е заедничко. И повеќе тоа нема да те засега како индивидуалец, во поглед на суштинските вредности што ги цениш.

Ени: Очекуваното задоволство ми е попознато кога се повторува, фактот дека ќе се видам со некого повторно. Но првиот пат сум преплашена и истовремено имам претчувство дека нема да се заврши на добро.

Кети: Но што значи да не заврши на добро во таков момент?

Ени: Па, на пример, дека ќе разговараме и ќе се удавиме од досада една со друга, или пак ако сум со маж дека нема да му се крене, или дека ќе се затворам сосем, на пример, еднаш кога водев љубов со една друга девојка покрај тебе ми беше многу непријатно, лошо. Таквите искуства влијаат негативно, не поттикнуваат желба, и ме попречуваат да влезам во нова врска. Знам дека е апсурдно, бидејќи ако сме вљубени една во друга, или слично, тогаш ќе останеме заедно дури и кога нема да ни успее од прва.

Кристијан: Чувствата на другата личност се целосно занемарени при конвенционалното пуштање, односот е како кон предмет. Сте имале таква врска?

Ени: Мислам дека кај типовите што се однесуваат со тебе како со предмет кога ти се пуштаат, доколку ти изреагираш како личност и не останеш пасивна или не заземеш одбранбен став, ќе избегаат со подвиен опаш.

Кетрин: Се случило и некој да ме заведе така добро при пуштање, што во мене тоа поттикнало желба да го запознаам подобро.

Проверка на моќта на заведување

Кети: Не е погрешно да си ја испробаш моќта на заведување. Не гледам голема разлика кога некој што го љубиш веќе шест месеци ќе ти каже дека си убава или кога доаѓа од некој што го гледаш прв пат во живот. Во обата случаја е охрабрувачки.

Ен: Но охрабрувањето за твојата убавина кога ти се пуштаат може да се поистовети со охрабрување на модел.

Кети: Не се работи за убавината туку за твојата моќ на заведување. Притоа под моќ мислам на потенцијал, можност, свесност дека си привлечна и убава, како на пример свесност дека имаш потенцијал да напишеш прекрасен текст.

Рејчел: Поинаку е кога се работи за луѓе и за парче хартија и идеи во главата.

Кети: Зошто свесноста за моќта на заведување да не биде фактор? Понекогаш сакаш да се докажеш пред себе.

Ен: Ако пуштањето го дефинираме како начин да започнеш врска со оној со кого водиш љубов, нема потреба да заврши. Врска може да се започне на неколку начини.

Кристијан: За мене, кога му се пушташ некому, се претставуваш себеси како човек во лов, во потрага по плен. Започнувањето на врска не е исто. Знам дека двете се поклопуваат, но сепак мислам дека се работи за два различни домена. Почетната точка овде е тргнувањето во лов, кога другите ги гледаш како плен.

Кети: Тоа звучи премногу манихејски. Не е точно дека во сериозна актуелна врска, интелигентна врска, не постои нешто, барем на почетокот од врската, што влегува во твојата категорија лов-плен, нешто што би ме натерало да си речам дека би сакала да имам секс со некоја девојка што сум ја видела два пати во живот. Постои претходна желба да се постигне одредена цел, а за која другата личност можеби не е ни свесна, што всушност ја сместува во категоријата на плен, но што не би ги попречило да изградат прекрасна, исполнителна врска на крајот.

Рејчел: За мене пуштањето е многу просто: тоа е тип што излегува навечер за да најде девојка, што воопшто не ја ни избира самиот. Пуштањето е институционализирано, како на пример навечер на Елисејските полиња, кога запираат коли и сл. Кога е посуптилно може да биде и примамливо.

Ен: Но тоа секој го знае наизуст; да почнеме да делиме летоци за тоа што се случува на Елисејските полиња? Што правиме? Темата требаше да биде надминување на одредени инхибиции, а не расправа за Елисејските полиња. Не нѝ е грижа што се случува на Елисејските полиња.

Рејчел: Но хомосексуалните пуштања меѓу жените се сосема исти, дури ми се чини полоши затоа што од жените очекував поинакво однесување. Во клубови се оди во зависност од категоријата: овде клуб на кожени јакни, онде на фармерски, арапски клуб таму. Сосема исклучени од човековите врски, од животот, па дури не е ни сексуално, туку гимнастика, просто кажано се работи за пиче, во мракот не се ни гледа со кого си, за плескање. Сум прашала зошто го прават тоа кога дома ги чека девојка со која можат да прават што сакат. Да се задоволи односот со пиче, во апстрактна смисла. Не го очекував тоа од жените. Сум го забележала во многу женски клубови. Ниту на повеќето жени присутни во клубовите не им се допаѓа. Во тие клубови немам храброст да танцувам, иако многу го сакам танцот, затоа што кога девојка ќе те покани да танцувате всушност сака да ти се пушти. Еднаш танцувавме во група и сите уживавме повеќе, за разлика од оној затворен круг кога те бркаат за да добијат нешто и на сите им е неудобно. Не е достојно за нас како феминистки да се однесуваме со жените како со предмети. Кога зборуваме за пуштање мислам на таков вид на врски.

Евелин: Мене ми се пуштаат, но кога јас треба да се пуштам не знам од каде да почнам. Кога некој ми се пушта не забележувам веднаш. А кога ќе сфатам колку вешто лажење било вложено ме фаќа параноја. Се стаписувам на место. Не можам да продолжам. Се парализирам целосно, а не знам зошто. Пробав само еднаш, и направив само еден чекор напред, а се вратив четири назад, и секако ништо не се случи со таа девојка.

Кетрин: За некој да ти се пушти треба да направиш неколку работи. Кога ми се пуштаат самата ги блокирам со моето однесување, дури и со девојки што ми се допаѓаат.

Евелин: Отсекогаш мислев дека само машките се пуштаат. Потоа открив дека во движењето девојките ми се пуштаат мене. Вообичаено ги полевам со ладна вода кога ќе им речам „значи сакаш да имаме секс?“ Тоа најмалку го очекуваат.

Ен: Зошто мислиме дека нашите тела се толку бесценети што мора да ги заштитуваме и да ја одбиеме желбата на другиот што сака да има секс со нас?

Ени: Едноставно кога ќе ти пријде девојка што не ја познаваш, си велиш дека те гледа единствено како предмет.

Ен: За мене физички е мачно со мажите, кога се однесуваат со тебе како со предмет, физички е толку непријатно, те пердашат, а ти не чувствуваш ништо – не кога те боли – и потоа свршуваат… Одвратно. Тоа е да се однесува некој со тебе како со предмет, кога типот ти приоѓа од позади. Госпоѓице, далеку одите? Студентка сте? Да ви се придружам? Ако му се изнасмееш во лице, ќе избега. Веднаш сфаќаш дека да се ебевте, ќе беше многу лошо, немаше да може ни да го крене, а ако успееше да го крене, ќе свршеше за секунда. Тој аспект е ужасен. Сепак понекогаш врските може да се директни и кул. На пример, по еден состанок, типот ми рече, „Може да преспијам кај тебе“? Веднаш прифатив затоа што беше искрен, директен, и убаво си поминавме, навистина кул. Се забележавме на една политичка дискусија, тогаш почна врската, значи не дека типот го сретнав на улица. Но доколку и тип од улица ми пристапи фино, зошто да не? Зошто да се дава предност на пристап во политичко опкружување пред пристап на вообичаено место, или со употреба на секојдневна фраза.

Да посакуваш некого е страшно

Кетрин: Мислам дека не сакаме да признаеме колку е страшно да посакуваш некого. Добиваш впечаток дека ќе се вовлечеш во нешто со кое нема да знаеш како да се справиш. Во мојот случај, на пример, еднаш ме силуваше хетеросексуалец затоа што немав храброст да го одбијам. Затоа желбата честопати ме плаши, не ја сакам затоа што си велам нема да знам како да одбијам.

Евелин: Девојка треба да може да ти пристапи со предлог за секс,  а притоа да е свесна дека ќе кажеш да или пак не.

Кети: Не можете да си замислите колку не ме пали кога девојка ќе ми рече да. Еве да речеме ѝ приоѓаш на жената од твојот живот во седум навечер, со која никогаш немаш водено љубов, ѝ го предлагаш тоа, и таа прифаќа, нема шанси, не сакам така да успеам. Нема поента кога ќе кажеш со зборови.

Кристијан: Но пуштањето не го повлекува тоа; овде се работи за категориите како тоталитети.

Кетрин: Ама зошто да не си ептен опуштен кога ти се пушта некој?

Кристијан: Ме збеснува кога тој пред мене не ме гледа како личност. Па дури и кога друг го трпи тоа и јас воопшто не сум инволвирана, кога на друга девојка ѝ се пуштаат.

Кетрин: Зависи како се поимам себеси во тој момент, кога некој тип ќе се зазјапа, или ми е непријатно, не знам накај да го свртам погледот, или пак сосем спротивно, опуштена сум, се си одвива подмачкано, го гледам типот како ми приоѓа. Зошто понекогаш е во ред, а друг пат не е, а сепак не се случува нешто поинакво. Понекогаш не чувствувам ништо кога ќе се загледаат во мене, но понекогаш ме лути.

Евелин: Една девојка ми пријде на улица во мај 1968 година, за малку ќе ме згазеше со Дијаната. Застана, ја отвори вратата, рече „качувај се“, јас реков да, и не ја видов повторно.

Кетрин: Смешно, пуштањето е секогаш слично, а сепак понекогаш ќе кажеш да… Знам дека кај мене постои инхибиција и би сакала да ја искоренам: Кога девојка ќе ми пријде, но и затоа што јас никогаш не сум успеала да ѝ пријдам на некоја, едноставно да ѝ кажам дека ја посакувам, наместо да ми доаѓа да скокнам од трети кат.

Кристијан: Стравот од неуспех може навистина да те спречи. Затоа секогаш испаѓа дека се прикрадувам, за да можам да избегам незабележана.

Ен: Но што значи тој неуспех? Страв дека ќе бидеш одбиен или страв дека ќе започнеш врска од која нема да можеш да излезеш. Дотоколку повеќе што јас самата, со оглед на тоа дека се ставам во пасивна позиција, сметам дека разликата кога јас се пуштам или мене ми се пуштаат не е точна; често јас сум таа што е подготвена, но сепак како да ми е потребено формално одобрување од другата личност, некаков вид на институализација на врската со тоа што другата го прави првиот чекор… Секогаш се парализирам, особено со жени, од помислата дека не знам како да водам љубов; неопходно е да бидам со иницијатор; страшно блокира. Исто така, кога ги познаваш луѓето, се плашиш дека ќе го уништиш нивниот систем на врски, дека нема да проследиш до крај. На пример со девојка што живее со типот, немам желба да провоцирам, исто и со тип што живее со девојка што ја познавам. Поинаку е кога не ги познавам. Кога не очекуваш дека некој ќе те заебе, кога не бегаш од страв, нема да те заебат. Нешто во моето тело, начинот на однесување се промени, и сега ретко некој ми приоѓа. Не дека посакувам однапред да се случи тоа, напротив, нешто во мојот ум кога сум надвор, опсесијата дека ќе ми се пушти некој или слично. Сега ретко се случува, секако, бидејќи нема да ми пречи доколку се случи. Ако се случи, баш ме заболе и затоа повеќе не е проблем. Кога се плашиш дека некој ќе ти се пушти, се плашиш од сопственото тело, особено кога постојано ти приоѓаат од позади, па чекориш во исчекување и тоа го менува начинот на кој чекориш, и во таа состојба на очекување, бам, ти приоѓа тип, итн.

Евелин: Целиот систем е блокиран. Не нè учеа како да се поврзиме со некого сексуално. Ни раскажуваа за романтични врски, родителите кога биле млади, ќе нашле пастув за вистинската девојка, итн. Учиме како да се однесуваме од општеството, но не од сексуален аспект, тоа не нè учат. Никој не зборува за тоа затоа што е лошо, табу… Неопходно е да развиеме сопствен систем, цела група на правила. Намигнувањето, типот што ја допира девојката на улица, сето тоа, можеби постојат шеми, но заменуваат нешто што не постои. Одбивно е затоа што ти пристапува тип, а ти не сакаш мажи. Со мажите е поинаку. Како тинејџерка изградив таков одбранбен систем против нив што веднаш сфаќаат дека си го губат времето со мене, дека не сум за ебење. Со девојките, сè уште кога ми приоаѓа девојка почнувам да се однесувам одбранбено затоа што таа се однесува како тип. Од друга страна, како пак да ѝ пријдеш на девојка?

Ен: Ако вистинската цел на пуштањето е ебењето, тогаш немам желба да се ебам со некој што го гледам прв пат во животот.

Кетрин: Кога ти приоѓа девојка се јавува восхит затоа што ретко се случува.

Евелин: Една девојка ми се пушти на Сорбона: се погледнавме, ми намигна, и следно седевме една до друга, е тоа беше вистинско пуштање, но тоа е реткост. Се случи пред оформувањето на движењето, и баш беше кул, да најдеш девојка на тој начин.

Ен: Мислиш дека пуштањето е лошо затоа што го сфаќаш како чин на насилство?

Евелин: Ако тип на улица ти пријде и те допре тогаш тоа за мене е насилен чин. Како форма на угнетување: Мисли дека може така да се однесува со мене, да ме допира, да ми каже што сака затоа што сум жена, небаре сум предмет.

Кетрин: Проблемот со сегашните врски е што знаците можат да се толкуваат на толку различни начини, што не постои еден сет на правила повеќе, туку различни правила за различна личност.

Евелин: Лично не поднесувам девојки кога се обидуваат да ме шармираат затоа што сакаат јас да им се пуштам; поприемчива сум кога девојка ми се пушта помажествено.

Ен: Може да ти се јави побуда кон неколку луѓе што ги познаваш и да чекаш знаци од нив за да бидеш сигурна… Процесот на проценување е одвратен затоа што не сакаш да погрешиш, не сакаш да му се наметнеш некому ако пријдеш прва, ти се чини дека вршиш насилство врз другата бидејќи таа го посакува истиот исход. Затоа попрво би одбрала „поженствен“, „пасивен“ став наместо позиција на иницијатор. Знам дека ако го препуштам првиот чекор на другата личност нема да чувствувам насилство врз себе.

Кети: Мислиш дека со тоа што ја присилуваш другата личност да дејствува не постои насилство. Дури и да не присвои насилен пристап врз тебе, ќе мора да примени насилство врз себе за да го направи чекорот.

Взаемни врски

Кристијан: Таа чудна позиција дека едниот дава, а другиот зема почнува да ме нервира. Како да не постои никаква взаемност. Ми се чини дека сите случаи за кои досега зборувавме треба да ги фрлиме во купот историско ѓубре. Темата треба да бидат взаемните врски.

Ен: Тие се митски; од мноштвото луѓе што ги запознавме и од самите себе, сфативме дека се многу, многу ретки.

Кристијан: Моето искуство е поинакво, не знам зошто, можеби така се претставувам пред другите, грижлива, а не во исчекување или напад. Кога среќавам некого, се случува меѓу нас двајца. Ништо не се слчува од едниот на другиот.

Евелин: Така ми беше со Ванда, но ми се чинеше како нешто невообичаено: Се сретнавме една вечер, зборувавме, продолживме со разговорот кај мене, завршивме во истиот кревет затоа што немав друг тогаш, и почнав да размислувам дека навистина сакам да водам љубов со девојкава. Таа го помислила истото, постоеше вистинска привлечност, ја допрев и така почна.

Кристијан: Можеме ли како основа за хипотезата да заклучиме дека тоа всушност е вистинското, а сè друго е послушност, условување,  институции, невистинити нешта. Доколку всушност не постои возвратена и взаемна врска не треба да се направи првиот чекор.

Кети: Тешко е да се одреди каде завршува ловот, а каде почнува взаемноста, затоа што се работи за другата личност, затоа што се работи за мене?

Ен: Кога зборуваме за взаемност секогаш потсвесно си мислам дека на тие двајца им било судено да се сретнат. Хипотезата може да се разработи и во друга насока, во зависност од начинот на кој ја почнуваш врската, или пак од позиција на взаемност без разлика со кого е врската.

Кристијан: Во мојата работна хипотеза, предодреденоста е универзална: ако не е со сите тогаш тоа е затоа што сме заглавени во длабоки гомна, одвоени од институции, шеми, навики. Взаемноста може да постои со некого во одредена временска точка и само во таа.

Ен: Со тоа паѓа во вода сè што кажавме претходно: дека се плашиме од ебење, да нè ебат, или од сексуална врска. За да постои взаемност и возвратеност на сите нивоа неопходно е да се променат една цела плејада на однесувања. Во мноштвото мои врски взаемноста ретко постоела уште на самиот почеток. На пример, долго време сум вљубена во една девојка, но меѓу нас се нема случено ништо физичко; немам поим дали чувството е взаемно или не; пред движењето, кога ја потиснував сопствената хомосексуалност, врската ја поимав како имагинарно ривалство. Бизарна врска; не зборуваме многу бидејќи не сакаме да ја започнеме темата, бидејќи тогаш на површина ќе излезе сè и сешто.

Кристијан: Нашите стравови ја спречуваат врската да биде взаемна, прашањата што си ги поставуваме постојано, анксиозноста.

Кети: Взаемноста може да постои, а сепак да постои застој со врската.

Ен: Но тогаш најчесто чекам и му дозволувам на другиот да ја преземе иницијативата.

Евелин: Сексуалната взаемност не треба да се дефинира како посебен случај; градиме врски со луѓето на различни нивоа.

Ен: Кај мене проблемот со взаемноста се јавува кога на сцена ќе стапат сексуалните односи. Тогаш почнуваат проблемите, инхибициите, табуата, опсесиите, и еден куп други работи што ја уништуваат врската.

Евелин: Зошто е потребна цела игра само за да дознаеме дали другата личност сака да комуницира со нас сексуално кога прашањето не се појавува во вербалната комуникација? Кога со некоја разговораш знаеш дека таа сака да разговора со тебе. Да не беше така ќе си заминеше.

Кристијан: Сепак, кога сексот е во игра се јавува анксиозност и не сакаш да добиеш негативен одговор.

Кети: Но тоа не зависи само од девојката спроти тебе. Зависи и од моментот, што ти минува низ глава, дали си отворена за сексуалност, или во тој момент си сосема затворена. А не можеш да речеш: не, со оглед на ситуацијава сега, но ќе се вратиш ли подоцна?

ИЗВОР

ПРЕВОДОТ ОД АНГЛИСКИ НА МАКЕДОНСКИ ЈАЗИК ГО НАПРАВИ ЈУЛИЈА МИЦОВА.